Tsunami vlinder

Windvlagen blazen greppels 

In groengrauw waterlicht 

Mijn reflectie In triest water

Krijgt steeds meer jouw gezicht

Aarzelend zwaai ik 

Misschien tot later

Maar in mijn huis brandt

Nooit meer jouw licht

 

Mijn tranen stromen

langs velden, wegen

Bossen en stegen

Mijn tong wrijft

Met het zilte vocht

Mijn lippen bitter nat

Benen raken verstijfd

Waar is mijn pad

Heb niet in de gaten

Loop nog net te vaak

In doodlopende straten

 

blauwzwarte einder-rimpeling

Voedt een schemerige herinnering 

Zie en hoor vage schimmen

Met verwelkte echo’s uit

De horizon klimmen 

Klanken die we deelden

Onze toekomst verbeelden

Liefhadden en wijn schonken

Tot ik reddeloos 

In jouw Dagpauwogen was verdronken 

 

Omringd door puntige pijnbomen

Verlang ik naar de tuin der lusten

Ontmoet jou daar in ijdele dromen

Hoe wij hartstochtelijk kusten

Jouw liefde als de mooiste gezangen

Waarmee jij elke vezel hebt behangen

 

Ik plak stuntelig stroef

Door moerassig gebied

Zweefde ooit snel

over vaste grond

Zong ooit het hoogste lied

Nadat ik jou pardoes

naast mij vond

 

Zo plotseling als je

was verschenen

Nam jij ook weer de benen

Rusteloos fladderend 

door het leven

Impulsief, hartstochtelijk en vurig

Zoekend, wispelturig en ongedurig

Jij zwenkte bij iedere kuch of zucht

Jij mooie vlinder

Op een nog onbekende vlucht

Antoon van Lanen 2024