Smartphone

Al vanaf hun luiertijd

Zien zij hoe wij uitgebreid

Bezig zijn op een apparaat

Wat alsmaar doorgaat

En geen maat op staat

 

Voor Jongeren een gegeven

Altijd smartphones in hun leven

Raken er snel aan gewend

Bespelen het als een instrument

Soepel, snel en efficiënt

 

Duimpjes flitsend gestileerd

Zijn ze totaal gefixeerd

Keren hun rug naar

De fysieke wereld van ons

Verdwijnen in een digitale spons

 

innige ‘vriend’ die altijd krijst

En steeds de volle aandacht eist

Altijd bij de hand

Niets tegen bestand

 

Ook in de avond en nachten

Bijna niet bij machte

Los te komen van berichten

Om eens te kijken

in echte gezichten

Gewone gesprekjes voeren

Even smartphone niet beroeren

 

Valt er nog iets te vissen

Bang om iets te missen

Soms een break aan gaan

Even fysiek sociale modus aan

 

In de trein, bus of op de fiets

Buiten die smartphone

Ziet men nauwelijks iets

Vaak half in de berm

Alleen oog voor het scherm

 

Verbonden met de Cloud

Soms keihard en bitter koud

Verbonden met menigeen

Voelt soms ook heel alleen

 

Waarom even naar beneden

Moet je weer al die treden

‘Welterusten’ appt de smartphone

Van een dochter of een zoon

 

Antoon van Lanen 2024