De Maas

Kom ik in Ravenstein

Wil  ik even bij haar zijn

Een bezoekje waar ik naar uitkijk

De Maas, mijn rivier aan de dijk

 

Ik zie opspattende golven

Als handen, die wuiven en draaien

Die even naar mij zwaaien

Alsof zij mij wil laten weten.

Dat zij mij niet is vergeten

 

Jeugdliefdes zaten hand in hand

Bij haar aan de waterkant

En als dan het eerste

Verlegen kusje daar was

Glimlachte zij minzaam

Vanaf de waterplas

 

Samen met de gracht

Heeft zij veel Ravensteiners

Het vissen bijgebracht

In haar stroming en golven

Van verlangen

Heeft zij veel Ravensteiners

Met open armen ontvangen

Om haar te kunnen temmen

Heeft zij veel mensen

leren zwemmen

 

De veerpont droeg zij jaren

in haar hand

Naar Niftrik en dan weer naar

De Ravensteinse kant

Maar op een dag

Deed zij dat voor de laatste keer

Door de Maasbrug kon

Men sneller heen en weer

En werd de mooie Jeanne

Uit de Maas verbannen

 

Massa’s schepen nam zij op haar sterke rug

Bracht hen heen en ook weer terug

Duikend onder de Ravensteinse bogenbrug

Richting west of richting oost

Met vaders, moeders en hun kroost

 

Met Nol van Zwam de veerpontbaas

Mocht ik heen en weer over de Maas

Dat voelde als een grote eer

hem te mogen helpen op het veer

 

Speelde het eerste elftal aan de dijk

Was ik de koning te rijk

Met de misthoorn van de pont

Blies ik de pollen uit de grond

Ze namen de tegenstander te grazen

Het voelde of ik ze

Naar de overwinning had geblazen

 

De Maas is de oorsprong van de stad

Zonder Maas Hadden we mogelijk geen Ravenstein gehad

Ze zullen altijd met elkaar verbonden zijn

De Maas en het stadje Ravenstein

 

Antoon van Lanen 2024