‘Droomvlucht’

Een laatste blik door het raam

Jij fluistert voelbaar mijn naam

Sluit het zachte gordijn

Om samen met jou

weer alleen te zijn

 

Ik zing jou welterusten

In een lieflijk lied

Leg mij te ruste

Samen met eenzaam verdriet

Vooronderstel weer zicht

Op leegnieuw ochtendlicht

 

Maar garantie ontbreekt

Misschien dodelijk verbleekt

Verlost van pijn en zorgen

Was gisteren de laatste morgen

Mijn gordijn hangt donker zwaar

Mijn ogen in een wezenloze staar

 

Bleek uit mijn lichaam gegleden

Een slee kwam voorgereden

Zweefde door een kleurrijke nacht

Mijn huid gestreeld door

zachte wolkenvacht

Als een zilveren engelen zucht

Door een hemelse bloemenlucht

 

Zwierend door zoet schemerlicht

Streken fluwelen sluiers mijn gezicht

Via pluizige goudgele draaikolken

Zag ik vrijheid en blijdschap

Feestend in de wolken

 

Plots ontdekte ik jouw gezicht

ontspannen lachend in oranje licht

Ik zwaaide en schreeuwde het uit

Maar zonder enig hoorbaar geluid

Zag mezelf weer alleen met jou zijn

Keek tegen het stille ochtendgordijn

 

Ik was weer terug onder

Mijn laken

Kon jou bijna even raken

Voelde mijn lichaam licht verstijven

Had zo graag daar willen blijven

Ik voel de ochtend

Achter het raam

Alles fluistert weer jouw naam

 

Trek straks mijn

Mooiste kleren aan

Weet dat de slee

Er zal staan

Om in de wolken

Te verdwijnen

Waar het mooiste licht

Zal schijnen

Dat zij mij welkom verwarmen

In liefde omarmen

En in het late ochtendlicht

Vinden ze een laatste

Zalige blik

 

Antoon van Lanen 2025