Struikelsteen

Jij kwam op mijn pad

Onverwacht in de stad

Ik liep bijna langs jou heen

Maar iets trok me

Naar de goudgekleurde steen

was het als een soort roep

Stond ik zomaar

bij jou op de stoep

 

Mogelijk speelde jij hier aan de straat

Overal angst en dreigend kwaad

Mocht jij wel kind zijn

Hier aan dit nu zo stille plein

Wie was te vertrouwen

Moest jij je vaak schuilhouden

 

Dag kleine Sharon op de grond

Daar was het

Waar ik jou vond

Kan het niet negeren

Kan het niet verteren

Kijk naar jouw voormalig huis

Ooit een veilig liefdevol thuis

 

Ik zie jouw naam geschreven

Voel jouw angst

Op mijn voorhoofd kleven

In mijn wereld

Kan het niet bestaan

Wat jou zo zinloos is aangedaan

 

Als de dag aan zijn einde toe is

En de zon afzwakt en moe is

De vroege nacht de maan pakt

En deze aan het gewelf plakt

Probeer ik even bij jou te zijn

Iets te begrijpen van jouw pijn

 

In gedachten zie ik jou

Onschuldig ogend op dit plein

Jij mocht niet gewoon zijn

Spelen, opgroeien, een fijn

En gewoon bestaan

Dit zinloze geweld

jou aangedaan

 

Zo’n collectief systematisch haten

Elke vorm van beschaving verlaten

Opgepakt, geknakt, lieve Sharon

Vervoerd als vee in een wagon

Jouw leven ruw en grof verstoord

Jij en jouw familie

Meedogenloos vermoord

 

Jij kwam op mijn pad

Zomaar in de stad

Zal altijd naast jou staan

Jij laat mij nooit meer gaan

Nooit meer alleen

Voor altijd voel en zie ik jou

Achter de goud gekleurde steen

 

Antoon van Lanen 2024