Kind van de zon

De stedenmaagd gaat met een harington

Naar de goddelijke gouden horizon

zonnekoning boven het IJsselmeer

Waar hij zonnestralen genereert 

Die de Enkhuyzer maagd distribueert

 

Wanneer de koning naar zijn pollepel grist

Worden lichtstralen uit het meer gevist

Schept hij het magische goud

In het haringtonnetje van eikenhout

 

De maagd met de ton op haar rug

Keert stralend naar het stadje terug

Laat het licht vlammend wegsluizen

Door de straten van Enkhuizen 

En als zij het laatste straaltje uitschenkt

Is het stadje met warme gloed doordrenkt

 

Jij bent een kind van de zon

Geboren aan een mistig oude horizon

Ontstaan uit een liefdevolle dans

Van een lang vervlogen romance

 

Jij schuwt winter en grijze kou

Genen van een zonnevrouw

Jij komt pas tot het volle leven

Als alles met zon en licht is verweven

 

Jij zwoegt door herfst en winter heen

Blijft met moeite op de been

Met een kunstmatige zon

Op jouw bleke gezicht

Absorbeer je wat extra levenslicht

 

Maar in het voorjaar komt hij weer

De Zonnekoning van het IJsselmeer

Vult hij weer het tonnetje van hout

Met een nieuwe lading goud

Zodat de stedenmaagd met veel geduld

Heel Enkhuizen met licht

en voorjaarswarmte vult

 

Dan zal ze weer door de straten gaan

Ziet ze jou daar verkleumd

en bleekjes staan

Die laatste stralen in haar ton

Zijn voor jou het kind van de zon

Om jouw lijf flink op te warmen

Zodat jij het leven weer kan omarmen 

 

Antoon van Lanen 2024