Video gedicht 'Draaimolen van het leven''
Gedicht ‘Draaimolen van het leven’
In het kwetsbare naakte ochtendgloren
Zijn weer nieuwe mensjes geboren
Die hun rondjes gaan beleven
In de draaimolen van hun leven
Mee in het onbekende avontuur
Die malle molen zonder stuur
Kleine kinderen in een schuit
Draaien dezelfde bocht weer uit
Ik hoor blijdschap kraaien
Dierbaren kiekeboe zwaaien
Veilig, kleurrijk in mooie lichten
Zoeken naar vertrouwde gezichten
Zo zwierde je steeds maar om je as
Zoekend wat je wilde, wie je was
En zo kwam je in de pubertijd
Raakte je soms de richting kwijt
Vaak op een nog onduidelijke tocht
Vloog je soms onbesuisd uit de bocht
En zo verkleurden de jaren
Mijn hoofd naar grijze haren
Soms wars van die molen malligheid
Last van opstandige duizeligheid
Soms had je gewoon geen zin
Lekker tegen de keer in.
Waarom draaiden we steeds maar door
Waar was het eigenlijk allemaal voor
In de mist van het schemerleven
Zat ik mijn laatste blikken weg te geven
Zocht ik naar zachte handen
Het tasten naar lieflijke banden
Zocht ik in de vage lichten
Naar de laatste vertrouwde gezichten
Was aan het ronddolen
In mijn laatste rondje molen
Was ik gelukkig niet alleen
Mijn dierbaren om mij heen
Met mijn laatste handen
hun betraande ogen
In liefde kunnen drogen
Met mijn laatste lippen gekust
En ze meegegeven
In harmonie door te leven
Na de laatste adem van het leven
Zag ik mezelf uit de molen zweven
Houten paarden maakten zich vrij
Begeleidden de oude ziel van mij
Alles tijdloos geen nacht geen dag
Kleuren die ik nooit eerder zag
Alles in hemelse vrede gehuld
De ruimte met muziek en liefde gevuld
Op de rug van mijn paard
Veerde ik rustig en bedaard
Zonder teugels
Klemde ik me vast aan
zijn machtige vleugels
Keek ik nog 1 keer om naar de bomen
De restanten van mijn dromen
Versleten en verroest zag ik
Mijn draaimolen staan
Mijn leven lang in rondgegaan
VOOR mij zag ik intens
Warm licht verschijnen
Voelde me zielsgelukkig
Om in deze volmaakte horizon
Te mogen verdwijnen
Antoon van Lanen 2025
De draaimolen als metafoor voor de cyclus van het leven. Meegaand in de rondte. Maakbaar? maar zonder echt stuur. Met plezier, gelukkig, angstig en verdrietig. Met mensen om je heen, die komen en gaan. Naarmate je ouder wordt, verlies je steeds meer en uiteindelijk komt de rit ten einde voor jezelf en gaat alles gewoon door, in mijn geval via kinderen en kleinkinderen.
Reactie plaatsen
Reacties