Herfstonrust

Herfst krabt de zon van mijn gezicht

Woeste wind valt de stad aan

Grijze stuc smeert de hemel dicht

Azijn giert over akkers en straten

Helzwiepende takken slaan

IJspegels in verkleumde ledematen

 

Ik hoor onrust krijsend fluiten

Zie schimmige figuren buiten

Schaduwen krommen voorbij

Worstelen zich een weg langs mij

Zwoegend door de natte straat

grimassen in hun gelaat

 

Kinderen splashen door plassen

Ingepakt in plastic jassen

Laarsjes zoeken in het plonsplenzen

Onbewust naar moeder’s grenzen

Verwaaid galmende moederstemmen

Proberen de onrust wat te temmen

 

Ik behang die onrust buiten

Door mijn gordijnen voor de ruiten

Heb nog een maaltijdsoepje paraat

Die in vlammend kaarslicht staat

 

Met een heerlijke bord snert

En een fluweelzacht concert

Die de onrust tijdelijk dooft

Even zachtheid in mijn hoofd

Muziek die de warboel met

wonderschone klanken sust

En vlammend krijsen blust

 

Moeders druipen hun huizen binnen

Onrust en stress: waar te beginnen

Kinderen klooien en knokken

Vliegen met vochtige sokken

Als wervelende bladeren in het rond

Natsporend over de grond

 

Uiteindelijk uitgeteld op apegapen

Eten, douchen, bad, lekker slapen

Kijkt moeder vermoeid door de ruiten

Zucht naar opzwepende takken buiten

Doet zij snel de gordijnen dicht

Kijkt nog even het weerbericht

Hoopt zij op meer rustige dagen

Ook al hoor je haar nooit klagen

 

Antoon van Lanen 2024