Begraafplaatsen

Begraafplaatsen zijn veelal rustig en stil

Het is daarom dat ik daar weleens heen wil

Het is deze stilte die mijn drukke hoofd sust

Deze plekken geven een gevoel van eindeloze rust

 

Even ontsnappen aan het hardjagende verkeer

Een begraafplaats met een fijne serene sfeer

Even weg uit die schreeuwerige ‘hardegeluidenstad’

Waar ik het soms helemaal mee heb gehad

 

Ik denk aan vrijheid, gelijkheid en broederschap alom

losgemaakt van status, geld, macht of rijkdom

Niemand die een ander kwetst of beveelt

Hier is het waar men dezelfde status deelt

 

Sommigen graven zijn soms imposant

Daar ligt dan iemand van ‘formaat’ of ‘hoge’ stand

In het leven zijn de verschillen soms groot

Maar die verschillen nivelleert de dood

 

Zo’n ‘praalgraf’ is allemaal maar buitenkant

Ik vind zo’n overdaad niet zo interessant

Ik hoop dat de ‘praalgrafmens’ bij leven

Ook zo imposant goed liefde kon geven

 

Op een begraafplaats hangen in de bomen

Heel veel emoties en verloren dromen

Hier zullen heel wat gedachten zweven

Je voelt het aan de takjes en blaadjes kleven

Je kan ze met je ogen dicht zien hangen

De droefheid, verlies, pijn en verlangen

 

Zo af en toe zie je iemand bij een graf staan

Dan zal er van alles in zo’n hoofd omgaan

Mensen die een mooie lach nooit meer zagen

Nabestaanden wiens dierbaren langzaam vervagen

 

Soms een graf van een baby of een kind

Waar je vaak een wirwar aan knuffels vindt

Een kind van soms maar een paar dagen

Hoe zwaar is dat verlies te dragen

 

Als ik door de paden loop te dwalen

Zie ik echt duizenden verhalen

Verhalen die nooit konden ontstaan

En verhalen die niet tot het einde zijn gegaan

Van liefde, angst, verlangen en pijn

Van jonge, onvoltooide levens tot hoogbejaard zijn

 

Ik ken vaak niemand die er begraven ligt

en eigenlijk ook weer wel maar zonder gezicht

We hebben allemaal dezelfde verlangens en noden

Daarom weet ik me verbonden met alle doden

 

Op een begraafplaats zie je de vergankelijkheid

Het neemt je mee in de verleden tijd

Hier is geen verwachting op nog leuke dingen

Bezoekers met hun gedachten en herinneringen

 

Wat kan je van een begraafplaats leren

Een moment van stilte om te reflecteren

De betrekkelijkheid zien van al ons gejakker

Jezelf verbeelden in een urn of op zo’n akker

Stoppen met machtsmisbruik en gegraai naar geld

Uiteindelijk ben je dan toch gewoon uitgeteld

Verbonden in liefde is het enige wat echt telt.

 

Op begraafplaatsen voel ik me altijd wel fijn

Op die plekken hoef je ook niemand te zijn

Niemand vraagt om een stropdas of nette jas

Geen Identiteitsbewijs, paspoort of toegangspas

 

Hier is nooit ruzie, geschreeuw of kabaal

Iedereen leeft hier met zijn eigen verhaal

Hier voel je de verbondenheid van gemis en pijn

Iets wat ooit was maar nooit meer zal zijn

Antoon van Lanen 2024