Lente in Ravenstein maart 2025

Eindelijk ben ik hier

weer eens aan het dwalen

Verdringen zich oude verhalen

In mijn gedachten

Op de dijk en langs de grachten

Loop van straat naar straat

Weet dat die oude stad

Alleen nog in mij bestaat

Het is goed om weer hier te zijn

Het is lente in Ravenstein

Het is vooral nog grauw

Restanten van de winterkou

Het doodse overheerst nog

Het prille groen

De zon geeft alles

Een eerste voorjaarszoen

De Maas onder zachte zon bedolven

Blinkt met verzilverde golven

mag ik hier samen met haar zijn

Ik voel de lente in Ravenstein

Ik ga terug naar mijn begin

Op pad met een lieve vriendin

Loop ik langs de huizen

Van toen

Verbeeld ik mij de mensen 

Weer in hun oude doen

Zo’n 60 jaar terug in mijn leven

Waar is het allemaal gebleven

Wij wandelen op intuïtie

Zonder duidelijke ambitie 

We kruisen op ons gevoel

Het stadje zonder een echt doel

Anders dan hier gewoon te zijn

Gedragen door de lente

In Ravenstein

Zoek naar vertrouwde dingen

opborrelende herinneringen

Schrik van het verval

Van het oude voetbalterrein

Hier heersten ooit emoties

Van geluk en chagrijn

Hier hing zondags die geur

van dampende sigaren

Met geschreeuw, aanmoedigingen en gebaren

De aanblik doet een beetje pijn

Maar wordt verzacht door

De lente in Ravenstein 

Kom diverse mensen tegen

Die steeds meer het fysiek van hun

Ouders kregen

Ook al willen ze dat soms

Niet weten

Zijn die ‘genen’ hun ouders niet vergeten

Mijn vriendin loopt hier elke dag

Maakt een praatje en een plaatje

Geeft iedereen een blijde lach

Dit is haar vaste terrein

Samen met de eerste lente

In Ravenstein

Dan neem ik weer afscheid

Van mijn verleden

Ga ik weer terug naar mijn heden

Zwaai ik mijn oude stadje gedag

Waar ik ooit het eerste licht zag

Rijd ik weer over de Houtribdijk

Vanwaar ik op mooi Enkhuizen kijk

Op mijn huid voel ik nog

Die heerlijk warme fontein

Van de eerste lente in Ravenstein 

Antoon van Lanen 2025