Sevilla

Zonnestraaltje, blauwe lucht

Eerste zoete voorjaarszucht

Eind januari op terras

Wel nog met een winterjas

Een oude dame

Die gezellig samen zit 

Knijpt haar knokkels helder wit

Om het gouden hengsel

van haar dure tas

Nipt kleurrijke sangria

Uit een sierlijk glas

Sinaasappel boompjes staan

Met oranje lampjes aan

Gloeiend te hangen

En blikken te vangen

losgeblazen losgekomen 

Van hun moederlijke bomen

Ligt als Pulp oranje stamppot daar 

En niemand vindt het raar 

Overal liggen ze in het rond

Oranje-geel geplaveide grond

In het voorjaar het 

oranje bloesemgeurtje

Als een heerlijk douceurtje

Gaat het als een zachte zucht

Geurend door de buitenlucht 

Museo de Bellas Artes 

Draag ik in mijn hart

Er hangt een Vlaming

Martin de Vos geheten

Heeft ooit hard zitten zweten

Op zijn ‘laatste oordeel’ aan de muur 

Over eeuwig leven, dood en vuur

Op museum- en kerkmuren

Verbeeldingen van ‘vagevuren’

Een laatste reiniging van het zielenleven

Verschaft toegang tot het eeuwig leven

Sevilla vol met kerken

En religieuze werken 

Overal waar je kijkt of staat

Is het of je in goud en zilver baadt

Weet soms niet meer wat te voelen 

Dreig door verblindende schoonheid 

Finaal weg te spoelen 

Sevilla verliest langzaam

Haar wintervacht

Zon wint aan intense kracht 

dikke jassen als een last

Verdwijnen in de winterkast

Etalages stralen met

licht en kleuren

Eettenten verleiden met

Aanlokkelijke geuren

Sevilla ik houd van jou

In het voorjaar blijf

ik je misschien wel trouw

Maar in de zomer

ben jij mij te heet

In gedachten drijf ik al

in liters zweet

Ik zou verblind raken

Door jouw vurig bestaan

Jouw verschroeiende liefde

Kan ik dan echt niet aan

Antoon van Lanen 2025