Doodgewoon

Als jij dood gaat

En mij hier alleen achterlaat

moet ik me gaan bezinnen

Hoe ik verder moet met opnieuw beginnen

 

Als ik als eerste mijn laatste hemd aantrek

jij alleen achterblijft na mijn vertrek

Weet jij natuurlijk ook niet goed

Hoe jij dan met jouw leven verder moet

 

Ga niet niet dood blijf nog maar even

Zal ik je nog een kopje koffie geven

Of wil je liever een rode wijn

Nu we nog even samen zijn

 

Niets blijft àlles verandert en de tijd vergrijst

Dan komt je naam ooit bovenaan de lijst

Elke dag komt het wel in mij op

En spookt de dood weer door mijn kop

 

Ik weet dat ik aan het kortste einde zit

Je voelt de jaren en bent wat minder fit

Daarom zet de dood regelmatig de toon

Dus eigenlijk is dat wel doodgewoon

 

Ontelbare mensen zijn mij al voorgegaan

Doodgaan is doodgewoon het hoort bij het bestaan

Maar als de sterfelijkheid gaat over je eigen verhaal

Dan is dat doodgewoon niet meer zo doodnormaal

 

Je komt er maar 1 keer voor te staan

Dat je beseft dat je dood zal gaan

Doodgaan is geen routine en heel ongewoon

Doodgaan is  dan alles behalve doodgewoon

 

Bewustzijn, denk ik, is na je doodgewoon niet meer

Al hopen mensen in een samenzijn met de Heer

Maar stel dat er geen vorm van bewustzijn meer is

Kan men dat ook niet meer ervaren als gemis

 

Schenk nog eens een glaasje wijn

Even samen met andere gedachten zijn

Met kinderen en kleinkinderen hier en daar

Is het leven eigenlijk toch nooit klaar

 

Blijf nog even bij mij vandaag en morgen

Om nog een tijdje te genieten en voor elkaar te zorgen

We hoeven niet meer zo hard te rennen

Laten we onszelf en de kindjes nog wat verwennen

 

doodgewoon nog wat jaren in de plus

Hopelijk nog een toegift een bonus dus

En als op een dag het licht dan uitgaat

En 1 van ons het leven laat

Kunnen terugkijken op een gelukkig leven

Veel gekregen en ook veel gegeven

 

Heel doodgewoon als het voorbij is

Het voelt ongetwijfeld als een groot gemis

Het is onomkeerbaar en heel triest

Voor diegenen die een geliefde verliest

 

Hoeveel tranen van verdriet

Kent onze wereld eigenlijk wel niet

Zou je verdriet ook kunnen wegen

Of is het elk denkbaar getal al lang ontstegen

Je hoeft geen weegschaal aan te vragen

Er is geen weegschaal die dit gewicht kan dragen.

 

Afscheid nemen van jouw lief

Is pijnlijk en ook definitief

Maar we hebben het leven

Wel aan onze kinderen doorgegeven

 

Zij gaan verder en leven voort

Maar ook zij komen ooit bij de laatste poort

Generatie na generatie gaat dit met liefde en pijn

Hopelijk dat ze allen doodgewoon gelukkig zullen zijn

 

In ons leven is de dood doodgewoon

Totdat ie langskomt dan is het even heel ongewoon

Met alle pijn en het altijd blijvende gemis

Weten jij en ik dat doodgaan doodgewoon is

Antoon van Lanen 2023